de blindegeleidehond

de blindegeleidehond is een fantastisch hulpmiddel. De hond zorgt ervoor dat jij veilig van A naar B komt. De hond ontwijkt bijvoorbeeld obstakels, zoekt een zebra, een trap of een ingang of uitgang van een gebouw. Ook kan de hond een commando weigeren. Dit gebeurd bijvoorbeeld als je bij de rand van een perron staat, de hond zal dan niet doorlopen. De hond moet natuurlijk sociaal zijn naar mens en dier, want deze moet hij in zijn werk negeren. Dan is het natuurlijk niet handig als hij gaat blaffen omdat hij bijvoorbeeld een kat ziet.

de meeste scholen werken met gastgezinnen. De pup gaat tot hij ongeveer 12 tot 14 maanden out is bij een gastgezin wonen. Hier word de pup gesocialiseerd en leert al de basis commando’s voor zijn latere werk. Als de hond 12 tot 14 maanden is krijgt hij een medische keuring. Hierbij word gekeken naar zijn heupen, ellebogen en ogen. Als dat in orde is mag hij de opleiding in. Deze duurt gemiddeld 6 maanden. Hier leert hij de kneppejs van het geleidehond zijn.

als je een geleidehond aanvraagt, kan je aangeven wat je belangrijk vind in een hond. Ook mag je aangeven welk ras je zou willen en of je een reu of een teef wilt. Op basis van die voorkeuren en het werk aanbod wat je hebt voor de hond, gaat de school naar een geschikte hond zoeken. Je kan namelijk niet zomaar met elke hond samenwerken. Er moet wel degelijk een klik zijn tussen de hond en het nieuwe baasje. Ik zou bijvoorbeeld geen hele drukke labrador willen. Dan word daar rekening mee gehouden. Als de hond dan klaar is, ga je met de hond trainen. Bij de meeste scholen krijg je twee weken training. In deze weken leer je samenwerken met de hond. Je loopt de routes die je vaak loopt, zodat je weet wanneer je welk commando kan gebruiken.

zelf heb ik twee geleidehonden gehad. Hieronder vertel ik daar wat mer over.

mijn eerste geleidehond was Fenji. Zij was een kleine Golden Doodle. Wat heb ik met die hond fijn samengewerkt zeg. Ik kon met haar echt lezen en schrijven. Als hond in huis was ze ook heel leuk. Ze was heel rustig maar had zo haar gekke vijf minuten momenten. Ze was geen enorme knuffelkont maar dat is ook niet erg. Ze was ook lekker eigenwijs wat ik wel leuk vind. Helaas wilde zij na 3,5 jaar werken niet meer haar werk doen. Ik heb toen besloten haar met pensioen te laten gaan. Met veel verdriet uiteraard.

vida was mijn tweede geleidehond. Zij was een Golden Retriever. Echt een totaal andere hond dan Fenji. Vida was heel gevoelig, wat niet altijd handig was. Haar werk deed ze met heel veel plezier en altijd met een kwispelende staart. Ook zij kon best wel eigenwijs zijn, maar dat is juist leuk. Vida vond het heerlijk om in het park op een tak te knagen en er mocht dan vooral niemand in de buurt komen want die stok verdedigde ze met alles wat ze waard was. Helaas kreeg ik na 3,5 jaar neurologische klachten in mijn benen. Hierdoor kon ik nog geen 200 meter meer lopen. Daardoor heb ik vida met pensioen moeten laten gaan. Ook weer met veel verdriet, maar ik kon niet meer voor haar zorgen.