Ik realiseerde mij toen ik een foto tegen kwam van toen ik op Bartiméus woonde, dat ik daar nog nooit over heb geschreven. Ik zal dit in meerdere blogs doen want anders word het echt een te lang verhaal.
Sinds 5 juli 2001 weet ik dat ik het Bardet Biedl Syndroom heb. Ik ben toen van een agrarisch VMBO naar een reguliere VMBO school gegaan. Tot dat ik in december 2004 in mijn examen jaar niet meer goed kon mee komen. Ondanks dat ik alles op een laptop deed werd het gewoon te zwaar. Ik ben toen thuis komen te zitten en vanaf 5 maart 2005 ging ik naar Bartimeus in Zeist.
Maar omdat Zeist te ver weg was om elke dag heen en weer te gaan met de taxi, ging ik daar ook wonen. Toen der tijd, want inmiddels is het helemaal verbouwd, zag het er een beetje uit als een vakantiepark.de huizen waar je woonde noemden ze paviljoens. In elk huis woonde 12 kinderen of jongeren verdeeld in twee groepen. Je had 8 paviljoens. Sommige groepen zaten jonge kinderen, andere meervoudig beperkte kinderen of jongeren, en andere groepen zaten jongeren zoals ik die daar ook naar school gingen.
Ik kwam op paviljoen M terecht. Alle paviljoens hadden een letter. Het was ook wel fijn om tussen lotgenoten te wonen. Je deelt toch allemaal dezelfde beperking, ook al heb je verschillende oogziektes en zie je dus allemaal anders. Toch heb je steun aan elkaar.
Op de groepen moest je ook gewoon mee draaien in het huishouden. Zo had je eens in de week een dag dat je voor het avond eten moest zorgen. Maar ja koken vond ik toen al leuk dus dat vond ik niet erg. Ze wilden mij ook leren koken, maar eigenlijk kon ik dat al. Alleen hebben ze mij dingen anders geleerd zodat ik het met weinig zicht makkelijker kan doen.
Daarnaast
Van het ontbijt en de lunch moest je altijd zelf je bordje afwassen, zodat dit niet op stapelde voor degene die de avond afwas moesten doen. had je ook altijd een week taak. Dat was bijvoorbeeld tafel dekken, het vuilnis wegbrengen, afwassen of afdrogen na het avond eten of de glazen van het drink moment in de avond afwassen.
Verder moest je natuurlijk je eigen kamer opgeruimd houden. En als je dat wilde
Uiteraard was er ook begeleiding op de groep. Op elke groep in het paviljoen stond 1 begeleidster en vaak ook nog een stagiaire. In de nacht was er 1 begeleidster aanwezig en soms ook een stagiaire. De diensten werden natuurlijk afgewisseld. Iedereen had ook zijn eigen mentor op de groep. Die van mij was eerst M en later H. Allebei kon ik het goed mee vinden gelukkig want dat moet je ook maar afwachten. Op zich waren de meeste begeleidsters wel oke. Maar natuurlijk had je ook zo je mindere begeleidster waar je niet zo blij mee was als die moesten werken.
In eerste instantie was de groep in het weekend dicht en ging je dus vrijdag na schoooltijd weer naar huis. Je kwam altijd op maandag ochtend aan. Maar ja iedereen kwam op een andere tijd binnen, want ze kwamen uit het hele land. Hierdoor miste je dus op maandag ochtend vaak wel wat les op school. kon je ook je was doen. Dit kon je dan ook leren.
Natuurlijk werd er wel eens rottigheid uitgehaald op de groep. Ik was daar moet ik toegeven ook een van de aanstichtsters van. Maar ja wat wil je, je zit daar met allemaal 16, 17 en 18 jarigen bij elkaar. Zo heb ik samen met nog een groeps genoot wel eens een half pak anijs hagel in het bed van de begeleiding gegooid. De begeleidster die die nacht bleef slapen die dronk altijd anijshagel voor ze ging slapen en zei altijd ja want op anijs slaap je lekker. Dus wij die hagelslag in bed gegooid en een briefje erbij gelegd op anijs slaap je lekker haha.
Ook werd er Sinterklaas gevierd met surprises en gingen we met kerst gourmetten. En eens per jaar werd er een ouder avond georganiseerd. Alle ouders kwamen dan langs. Ik mocht dan de hapjes maken omdat ik zo graag in de keuken stond. Ik werd dan zelfs ziek gemeld op school zodat ik heel de dag in de keuken kon staan.
Nou deze blog is alweer aardig lang. De volgende zal over mijn school tijd op Bartiméus gaan.